ဗုဒၶႏွင့္ေခတ္ၿပိဳင္၀ါဒမ်ား

ဗုဒၶႏွင့္ေခတ္ၿပိဳင္၀ါဒမ်ား
ဘုရားရွင္ႏွင့္ အယူ၀ါဒေရးရာမ်ား ယွဥ္ၿပိဳင္ေဟာေျပာခဲ႔ၾကေသာ အေတြးအေခၚ ပညာရွင္ ဆရာႀကီး ၆ ဦးကုိ ဗဟုသုတ ျဖစ္ပါေစျခင္းငွာ တင္ျပလုိက္ပါတယ္။

၁။ ပူရဏကႆပဆရာႀကီးက သတ္ျခင္း၊ ခုိးျခင္းစေသာ မေကာင္းမႈမ်ားကုိ ျပဳေသာ္လည္း ျပဳရာမေရာက္၊ လွဴဒါန္းေပးကမ္းျခင္း သီလေစာင့္ျခင္းစေသာ ေကာင္းမႈမ်ားလုပ္ေသာ္လည္း ကုသုိလ္မျဖစ္၊ ကုသုိလ္ အကုသိုလ္တုိ႔၏ ေကာင္းက်ဳိး ဆုိးျပစ္ဟူ၍ မရွိ၊ အတၱကုိ အက်ဳိး မသတ္ေရာက္ေစႏုိင္၊ လူေသလွ်င္ ခႏၶာကုိယ္မွ ဓာတ္မ်ားအားလုံး ဆုိင္ရာ မူလဓာတ္ႏွင့္ ပူးေပါင္းသြားၾကသည္။ ခႏၶာကုိယ္ေရာ စိတ္၀ိညာဏ္ပါ ဘာတစ္ခုမွ ၾကြင္းက်န္ မေနရစ္ၿပီဟု ေဟာေျပာသည္။ (အကိရိယဒိ႒ိေခၚ၏၊ အေၾကာင္းပယ္သည္။)

၂။ မကၡလိေဂါသာလ ဆရာႀကီးက သတၱ၀ါမွန္သမွ် အေၾကာင္းမဲ႔ ျဖစ္ေနၾက၏။ ညစ္ညဴးေစရန္ စင္ၾကယ္ေစရန္ အေၾကာင္းမရွိ၊ လုပ္ယူ၍မရ၊ ႀကဳိးစားအားထုတ္မႈ မွန္သမွ် အခ်ည္းႏွီး၊ ျဖစ္ေအာင္လုပ္၍ မရ၊ မျဖစ္ေအာင္လည္း လုပ္၍မရ၊ သူ႔သတ္မွတ္ခ်က္အတုိင္း ျဖစ္ေနရသည္၊ သူျဖစ္ခ်င္သလုိ ျဖစ္ေနရသည္။ ေကာင္းတာလုပ္လုပ္ မေကာင္းတာလုပ္လုပ္ လုပ္သည္ျဖစ္ေစ မလုပ္သည္ျဖစ္ေစ လူမုိက္ေရာ လူလိမၼာပါ မဟာကပ္ ရွစ္သန္းေလးသိန္း ရွိလွ်င္ သံသရာအလည္ရပ္၍ သတၱ၀ါအားလုံး ဘ၀ျပတ္ၿပီ။ အပ္ခ်ည္ရွိသေလာက္သာ အပ္ခ်ည္လုံး ေျပးရသကဲ႔သုိ႔ ျဖစ္သည္ ဟု ေဟာေျပာသည္။
(အေဟတုကဒိ႒ိ - နိယတ၀ါဒေခၚ၏။ ေၾကာင္းက်ိဳး ပယ္သည္။)

၃။ အဇိတေကသကမၺလ ဆရာႀကီးက မေကာင္းမႈလုပ္ေသာ္လည္း မေကာင္းက်ဳိး မရွိ၊ ေကာင္းမႈလုပ္ေသာ္လည္း ေကာင္းက်ဳိးမရ၊ အတၱသို႔ အက်ဳိးမသတ္ေရာက္ေစ၊ မုိက္သူလွဴ၍ လိမၼာသူ စားသည္။ တမလြန္ဘ၀မရွိ၊ ငရဲ နတ္ျပည္ ဘာမွမရွိ၊ မိဘႏွစ္ပါးအေပၚ ေကာင္းေကာင္း ဆုိးဆုိး အက်ဳိးအျပစ္ မရွိ၊ အသိအျမင္ေပါက္ေသာ သူေတာ္သူျမတ္မရွိ၊ လူဆုိသည္မွာ အတူတူခ်ည္း၊ ဓာတ္ေလးပါး အစုအေ၀းသာ၊ ေသလွ်င္ျပတ္ၿပီ၊ ေျမဓာတ္ ေျမႏွင့္ေပါင္း၏။ ေရဓာတ္ေရႏွင့္ ေပါင္း၏ ဟုေဟာေျပာသည္။ (နတၳိဒိ႒ိ - ဥေစၧဒ၀ါဒေခၚ၏။ အက်ဳိးပယ္သည္။ အေၾကာင္းပယ္လွ်င္ အက်ဳိးပယ္ၿပီး၊ အက်ဳိးပယ္လွ်င္ အေၾကာင္းပါၿပီး ျဖစ္၍ ဤသုံးဦးစလုံး ကမၼ၊ ကမၼဖလ ႏွစ္မ်ဳိးပယ္၍ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။)

၄။ ပကုဓကစၥာယန ဆရာႀကီးက ဖန္ဆင္းရွင္ကုိ လက္မခံ၊ အၿမဲတည္ေသာ ထာ၀ရဓာတ္ ခုႏွစ္(၇)ပါးသာ ရွိသည္။ ေျမ. ေရ. ေလ. မီး. သုခ. ဒုကၡ. အသက္ဇီ၀. ဓာတ္(၇)ပါး သီးျခားစီ တည္ရွိေနၾက၏။ တစ္ခုက တစ္ခုကို ျပဳလုပ္ဖန္တည္း ခ်ယ္လွယ္ခြင့္ မရွိ၊ ခ်မ္းသာေအာင္ သက္သာေအာင္ လုပ္၍မရ။ ဆင္းရဲေအာင္ ေသေၾကေအာင္လည္း လုပ္၍မရ။ လူတစ္ေယာက္က လူတစ္ေယာက္ကုိ ဓားျဖင့္ ခုတ္သတ္ေသာ္လည္း သတ္ရာမေရာက္၊ ပဲေနာက္ပုံထဲ တုတ္ျဖင့္ထုိးလွ်င္ ပဲေနာက္ကိုမထိ၊ ပဲေနာက္ေစ့မ်ားၾကားက တုတ္ျဖတ္သြားသကဲ႔သုိ႔ လက္နက္သည္ ဓာ၀ရဓာတ္ကုိမထိ၊ ဓာတ္(၇)ပါး ၾကားကသာ ျဖတ္သြား၍ သတ္သည္မမည္ ဟု ေဟာေျပာသည္။
(အကိရိယဒိ႒ိပင္၊ အေညာည၀ါဒေခၚ၏။ ဓာတ္(၇)ပါးဟူသည္ အတၱကုိပင္ ေျပာဆုိျခင္းျဖစ္၍ သႆတ၀ါဒဟု ေခၚရသည္။)

၅။ နိဂဏၭ နာဋပုတၱဆရာႀကီးက ေဂါတမဗုဒၶထက္ အနည္းငယ္ႀကီး၏။ မဟာ၀ီရဟုလည္း ေခၚၾက၏၊ ယခုအခါ ဣႏၵိယႏုိင္ငံ၌ ဂ်ိန္းဘာသာအမည္ျဖင့္ ဤ၀ါဒတစ္ခုသာ ၾကြင္းက်န္ေတာ့၏၊ အ၀တ္၀တ္ေသာ ဂုိဏ္းႏွင့္ အ၀တ္မ၀တ္ေသာ ဂုိဏ္းႏွစ္မ်ဳိးရွိ၏။ သူ႔၀ါဒက ေစာင့္စည္းမႈေလးမ်ဳိးကုိ ျပ႒ာန္းသည္။ (ေရ၌ အသက္ရွိသည္ဟု ခံယူသျဖင့္) ေရေအးမသုံး မစြဲရ၊ မေကာင္းမႈအားလုံး မလုပ္ရ၊ မေကာင္းမႈအားလုံးကုိ ျပင္းထန္တင္းၾကပ္စြာ ေဆြးေျမ့သြားေအာင္ ဖယ္ရွားရ၏၊ မေကာင္းမႈအားလုံးမွ လြတ္ေျမာက္ၿပီး ျဖစ္ရ၏၊ သာမညဖလသုတ္ ပါဠိေတာ္၌ ဤေစာင့္စည္းျခင္း ေလးမ်ဳိးကုိုျပသည္၊ အခ်ဳိ႕ကမူ မသတ္၊ မခုိး၊ မလိမ္ျခင္းႏွင့္ ကုိယ္ပုိင္ပစၥည္းမထားရ၊ သို႔မဟုတ္ အျဗဟၼစရိယ ေစာင့္စည္းျခင္းဟု ဆုိသည္ (စတုယာမ သံ၀ရ ၀ါဒ၊ အေနကႏၱ၀ါဒ ဟု ေခၚသည္)

၆။ သဥၥယေဗလ႒ပုတၱ (သိဥၥည္း) ဆရာႀကီးက ဥပတိႆ ေကာလိတ တုိ႔၏ ဆရာျဖစ္ဖူး၏၊ သူ၏၀ါဒကား ဘာကုိမွ ၀န္မခံ၊ အမိမခံ၊ ေရွာင္လႊဲလွီးလႊဲေသာ အေျဖကုိသာ ေပးေလ့ရွိေသာ ၀ါဒျဖစ္၏။ သူ႔အယူအဆ ဘာဟုသိရန္ မလြယ္၊ အမရာေခၚေသာ ဖမ္းရခက္ေသာ ငါးတစ္မ်ဳိးႏွင့္တူေသာ (အမရာ၀ိေကၡပ) ၀ါဒ ဟုေခၚသည္၊ အဇာတသတ္မင္းႀကီးက ဆရာႀကီး ၆-ဦးထဲမွာ သိဥၥည္းဆရာႀကီးကုိ အေတြေ၀ဆုံး အမုိက္ဆုံးဟု မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ႔သည္။

ရွိရင္းစြဲ ျဗဟၼဏ၀ါဒအျပင္ ဗုဒၶႏွင့္ေခတ္ၿပိဳင္ ဘုရားအမည္ခံ အထက္ပါဆရာႀကီးမ်ား၏ အယူ၀ါဒတုိ႔ကုိ ၾကည့္လွ်င္ ဗုဒၶမပြင့္ေပၚမီႏွင့္ ပြင့္ေပၚစေခတ္က လူသားတုိ႔ အယူ၀ါဒေရးရာ မည္မွ်ေတြေ၀စရာ ျဖစ္သည္ကုိ ျမင္သာလွ၏။ ခုိးမႈသတ္မႈမ်ားကို အျပစ္မရွိဟု ဆုိသျဖင့္ ထုိ၀ါဒတစ္ခုတည္းျဖင့္ပင္ ကမၻာပ်က္ႏုိင္ေလာက္သည္။ လူမုိက္အားေပးေသာ ေမြးထုတ္ေသာ ၀ါဒျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ဆရာႀကီးတုိင္းတြင္ အဖြဲ႔၀င္ေ၀ေနယ်တုိ႔လည္း မ်ားစြာရွိေနခဲ႔ၾကသည္။ အလြန္သိမ္ေမြ႔လွေသာ ဗုဒၶ ဓမၼသည္ ထုိပတ္၀န္းက်င္၌ ထုိးထြက္လာခဲ႔သည္၊ မည္မွ် ထုိးႏွက္တုိက္ခုိက္ျခင္း ခံရမည္ကုိလည္း စဥ္းစားရာ၏။
http://ashinsasana.multiply.com/